حرف های بسیاری می توان در رابطه با کارکرد قدم دوازده به طریق سنتی بیان کرد. ممکن است گیج شویم و کمک رسانی به اعضائی که لغزش کرده اند را متوقف کنیم. ممکن است از افراد جدیدی که نمی‌شناسیم بترسیم. شاید دلیلی برای محتاط بودن وجود داشته باشد زیرا معتاد زمانی که در حال مصرف است انسان خطرناکیست ما این عدم توجه را به وسیله این حرف که داریم از خودمان جبران خسارت می‌کنیم توجیه می‌نمائیم و می‌گوئیم من به این همه شلوغی و از هم پاشیدگی در زندگی نیاز ندارم.
اما زمانی که از خودمان در برابر تازه وارد حمایت می‌کنیم از زندگیمان در برابر شلوغی و از هم پاشیدگی دفاع نمی‌کنیم بلکه خود را از این فرصت که شاهد معجزه ای باشیم محروم می‌نمائیم بعضی اوقات یک تازه وارد فقط به این نیاز دارد که تنها نباشد. نمی‌توان بر روی این مسئله ساده که اجازه دهیم کسی در طول روز و هنگام انجام کارهای عادی با ما ،باشد ارزش و قیمتی گذاشت. ما به یکدیگر یاد می‌دهیم که چگونه کمک رسانی کنیم.
اینکه کسی این کار را در گذشته برای ما انجام داده، به این معنی نیست که ما بطور اتوماتیک بلدیم چگونه به یک تازه وارد کمک کنیم زمانی که برای کارکرد قدم دوازده میرویم همراه کردن یک رهجو میتواند به او این فرصت را بدهد تا پیام رسانی را بیاموزد و همین طور کمک میکند تا ما این کار را تنها انجام ندهیم. ما یاد می‌گیریم تا در حضور درد و رنج باشیم بدون اینکه بخواهیم آن درد را به دوش بکشیم یا آن را نادیده بگیریم.

ما احساسات عمیقی داریم و عواطف خود را به صورت افراطی تجربه می‌کنیم ما یا به درون مسائل شیرجه می‌زنیم یا از ترس آنها زیر پتو قایم می‌شویم و توان حرکت را از دست می‌دهیم برای اکثر ما هزینه رشد کردن این است که احساسات متفاوت و فراوانی را بطور هم زمان تجربه کنیم و ندانیم که چگونه با آنها زندگی کنیم به شهامت و فروتنی نیاز است تا بتوانیم از شکست خوردن کامل جلوگیری. کنیم اغلب بعد از این رویداد می‌بینیم که افکار منفی ما آبشارگون سرازیر شده اند شاید به این علت که اجازه داده ایم رنجشی در وجودمان آن قدر باقی بماند تا افکارمان را مسموم کند و بعد به آهستگی صداقت مان کم و کمتر می‌شود.
سپس پنهان کردن حقیقت تبدیل به دروغ شده و متعاقباً مشارکت برایمان سخت می‌شود تا جائیکه مجبور می‌شویم با پیامدهای خیلی از رفتارهای بدمان روبرو شویم اعتیاد و بهبودی هر دو پیش رونده هستند به ندرت امکان دارد که ما ساکن و بی حرکت باشیم. ما تقریباً همیشه یا بهتر میشویم و یا بیمارتر.
ما خود را به واسطۀ انتخاب هایمان، تعریف می کنیم. به طور مثال: تصمیم به تشکیل خانواده به معنی پشت سر گذاشتن استقلال دوران مجردی تصمیم به تشکیل ندادن خانواده به این معنی است که باید راه های دیگری برای وصل و مرتبط شدن به دیگران پیدا کنیم و دیگر موارد نیز به همین شکل سنت هفت به ما می‌گوید که علیرغم انگیزه و نیت ما، هر چیزی هزینه و ارزش خود را دارد. و هر قدر که ما در زندگی و بهبودی پیش می‌رویم، بیشتر این حقیقت ژرف را درک میکنیم.