آسیب پذیر بودن به ما اجازه می دهد تا عشق را به گونه ای متفاوت تجربه کنیم. اینکه اجازه دهیم تا دیگران به ما نزدیک باشند، خود نوعی دست و دلبازی است، باید درک کنیم که آنها نیز به خاطر مشکلات ما، احساساتشان تحت تاثیر قرار گرفته است.

تمرینی که در گذشته برای رهایی از خود مشغولی کرده ایم، حال می تواند به ما کمک کند زیرا در حالی که به عزیزان خود کمک می کنیم تا بر ترس و ناراحتی خود فائق آیند، ممکن است کلماتی را بشنویم که به آنها نیاز داریم تا اندوه و درد خود را پشت سر بگذاریم مطمئنا وقتی تشخیص می دهم که دوستانمان دارند و به ما اهمیت می دهند، درمی یابیم که زندگی مان با آنچه در گذشته بود کاملا متفاوت است زیرا در این دنیا دارای اهمیت هستیم و به اطرافیان خود و کسانی که تاکنون ندیده ایم کمک کرده ایم.

عشقی که با دیگران قسمت کرده ایم، خانواده ای که جزئی از آن بوده ایم، جلساتی که راه اندازی کرده ایم و در آن خدمت و مشارکت می کردیم همگی نوعی جبران خسارت هستند و راهی برای صلح و آشتی با خود و دنیای اطرافمان. ما برای همه چیزهایی که داریم و چیزهایی که داشته ایم سپاسگزار هستیم، و بهتر از هر کس دیگر می دانیم که مرگ بدترین گزینه نیست.

ما بسیار کسانی را دیده ایم که سرنوشتی بدتر داشته اند و شاید خودمان هم نوعی از آن را تجربه کرده باشیم. برخی از ما با تسلیمی که پس از دریافت یک خبر بد تجربه می کنیم، درمی یابیم که بالاخره قادریم که رها کنیم و در لحظه حضور داشته باشیم. اگر ترس خشم و یواش یواش چیزهایی که به ما را به زندگی وابسته و مقید می کنند را رها سازیم، آزاد و رها خواهیم بود.