اگرچه ترکیب و آمیخته ای از این دو عالی و قابل توجه است هر قدر که زمان می گذرد و انجمن ما مسن تر می شود متوجه می شویم که اکثر اعضای قدیمی ما بهتر و از لحاظ شخصیت زیباتر می شوند در روحانیت حالتی وجود دارد که بر ظاهر ما پرتو می افکند، نوعی جوانی ابدی و فناپذیر که با وقار و بزرگی خود را به روز می کند.

اگرچه ممکن است از پیر شدن بترسیم اما اکثر ما درمی یابیم که می توانیم آنچه که هستیم را بپذیریم و دوست داشته باشیم حتی با دردها و سختی های آن به قول یکی از اعضاء در کمپ ترک اعتیاد مشارکت می‌کرد که هر قدر که پیرتر شدم و برای بلند شدن از جای خود بدون این که دستم را روی میز بگذارم بیشتر مشکل پیدا کردم.

به همان نسبت خود را بیشتر پذیرفتم و نسبت به وجود خود احساس امنیت بیشتری کردم می بینم که خیلی جذاب تر از زمانی هستم که پسری جوان و با نشاط بودم چون در کمپ ترک اعتیاد و بخصوص از راهنما و روانشناس خود آموختم که می‌توان با شکست های قبلی خود در افکار خود مبارزه کرد و به جلو حرکت کرد، این رویه فکری و روحی با تمرین و ارتباط مداوم با روانشناس و پزشک می‌توان استمرار بخشید.