اما وقتی که بر روی واقعیت تمرکز کنیم، می‌توانیم خود را علی رغم همه تناقض‌هایمان بپذیریم. تمام اجزای ما به همدیگر می‌پیوندد و مانند شهر فرنگ زیبا و رنگارنگ دائم در حال تغییر است. ما ایده کامل بودن را رها می‌کنیم. ما شاهد هماهنگی شگفت انگیزی در زندگیمان خواهیم بود اگر آگاه باشیم که از لحاظ جسمی، عاطفی و روحانی در درون ما چه می‌گذرد.

درباره اینکه اعتیاد چگونه بر جسم ما تاثیر گذاشته، زیاد صحبت می‌کنیم ، اما قسمت فیزیکی بهبود بهبودی به طور تعجب آوری نادیده گرفته می‌شود. ما فکر و روح خود را با سپردن آنها به نیروی برتر، آزاد می‌کنیم، اما جسم ما داستان جداگانه‌ای دارد.

زندگی فیزیکی, عاطفی و روحانی ما در هم آمیخته است: ما می‌توانیم درباره آنها به طور مجزا فکر کنیم، اما نمی‌توانیم آنها را به طور مجزا تجربه کنیم. اگر به قسمت فیزیکی بهبودی نپردازیم، خطر آن وجود دارد که از راه روحانی منحرف شویم.

اگرچه ممکن است برای خود تعریفی از اینکه رابطه ما با جسممان باید به چه شکل باشد داشته باشد، اما اکثر ما احساس می‌کنیم که استانداردها در مورد رعایت نمی‌کنیم افراد بسیاری وجود دارد که تمایل دارند به ما بگویند تا چگونه این کار را انجام دهیم، اما داشتن نگاهی صادقانه به این اینکه چگونه با جسم خود رفتار می‌کنیم.

مسئله جدید و ترسناکی است. خیلی از اوقات ما خود را از آزادی که برنامه در اختیارمان می‌گذارد، محروم می‌کنیم زیرا آمادگی کامل برای رها کردن نداریم ما از عیوب خود آگاه هستیم، اما فکر می‌کنیم باید آنها را کنترل کنیم به جای اینکه تسلیم شویم.

شوخ طبعی و نشاط ما کامل می‌کند تا علی رغم تصور بدی که از خود داریم، رفتار و طرز برخورد مثبتی داشته باشیم. اگر بتوانیم به خودمان بخندیم، سرخوشی و پرنشاط خواهیم بود ما می‌آموزیم که در عین کار جدی ، تفریح نیز بکنیم ما نقص های خود را می‌بینیم و در عین حال چیزهای دوست داشتنی در خود می‌یابیم.