برای همه ما مشخص است که داشتن نحوه ای خاص و مداوم برای بیان روحانیتمان بسیار مهم است. تمرین اصول ، همانند تمرین هر چیز دیگر است، به این معنی که ؛ هر قدر منظم تر و آگاهانه تر آن را تمرین کنیم، در انجامش بهتر خواهیم شد.

یکی از اعضاء می گفت که؛ وقتی که دعای صبحگاهی خود را تمرین نمی کنم ، احساس می کنم که وصل نیستم و دارم با خواست و قدرت خود پیش می روم.

البته ما به هیچ کس نمی گوییم که، چگونه، کی و کجا دعا کند. برای ایجاد رابطه آگاهانه ممکن است اصلا به کلمات نیاز نباشد. اما نوعی درنگ یا مکس منظم جهت تامل مفید است. به قول یکی از اعضاء: من همیشه برای رسیدن به صد در صد چالش دارم.

معمولا پیشرفتم به سمت هدف خوب است اما ناگهان می ترسم و عقب می کشم و خود را برای نرسیدن به هدف سرزنش می کنم تمرین روحانی منظم به ما نظم و انضباط لازم برای اجرای تعهداتمان را می آموزد.

 توانایی برای رسیدن به هدف نیاز به تمرین و پشتکار دارد. دست یافتن به مقداری جدایی از احساسات منفی یکی از هدایایی مراقبه است.

این تمرین به ما کمک می کند تا تمرکز کنیم و مسائل را بهتر و واضح تر تشخیص دهیم. به یاد خواهیم داشت که برنامه را در راس قرار دهیم، و به محدودیت های خود احترام بگذاریم.