کوشش برای شناخت ترکیبات تریاک به ابتدای قرن ۱۹ میلادی برمی‌گردد. معرفی تریاک به اروپاییان و اینکه استفاده از آن در درمان و عوارض مختلفی مانند دردهای مختلف ،اسهال، سرفه ، پا درد ، کمر درد، سر درد و غیره… در کشورهای شرقی از یک سو و خواص استفاده از تریاک که به ابتلای فرد به آن منجر می‌شود.

از سوی دیگر باعث شده که هم استعمارگران و هم پزشکان غربی به این ماده توجه نشان داده و از هر دو نظر به بررسی آثار آن بپردازند. اولین کوشش‌ها در این زمینه به استخراج موادی مانند مورفین از تریاک منجر شد مواد دیگر نیز بعدها از تریاک استخراج شد.

امروزه حدود ۲۵ آلکالوئید از تریاک استخراج می‌شود مهم‌ترین آنها عبارت از :

۱_ مورفین: که به مقدار ۳ تا ۳۲٪ در تریاک وجود دارد این ماده مهم‌ترین ترکیب تریاک بوده و بسیاری از خواص تریاک نظیر بی‌دردی، کاهش سرفه و اعتیاد را به آن نسبت می‌دهند. پودری سفید و بی‌بو یا با بویی شبیه تریاک است. معمولا از این ماده به صورت آمپولی در تسکین دردهای شدید ناشی از شکستن یا عمل جراحی استفاده می‌شود مصرف طولانی مدت آن می‌تواند به بروز وابستگی (با اعتیاد متفاوت است) در فرد منجر شود. به همین دلیل در مصرف آن به خصوص برای بلند مدت بایستی جدا محتاط بود.

۲_ کدئین مقدار آن بین ۰/۳ تا ۳٪ در تریاک‌های مختلف متفاوت است .کدئین از متابولیسم مورفین در شیره خام گیاه خشخاش ایجاد می‌شود. این ماده در درمان‌های دردهای خفیف تا متوسط کاربرد دارد. قرص‌های حاوی کدئین در ایران قانونی هستند اما در برخی کشورها کدئین به عنوان یک ماده غیرقانونی محسوب می‌شود.

۳_نارسئین، ۴_نارکتین، ۵_تبائن، ۶_پاپاورین، ۷_اسیدمکونیک و مکونین، ۸_لودانین،۹_لودانوزین، ۱۰_کوتارمین، ۱۱_رادین

علاوه بر این ترکیبات دیگر نیز در تریاک وجود دارد که مقدار آنان چندان قابل ملاحظه نیست.
از سوی دیگر مقادیر کمتر از این ترکیبات در قسمت‌های دیگر گیاه خشخاش مانند برگ و ساق وجود دارند.