اجتماع پس از ترک اعتیاد : زمانی که تازه وارد برنامه بهبودی می شویم ، به ما می گویند ، که برای ما مهم نیست که شما چه چیز و چقدر مصرف کرده اید و یا آن را از چه کسی و از کجا خریده اید. کارهایی که در گذشته کرده اید یا دارایی و نداری شما برای ما بی تفاوت است.
تنها چیزی که برای ما اهمیت دارد، این است که شما می خواهید در مورد مشکل تان چه بکنید و ما چطور می توانیم به شما کمک کنیم. پس از گذشت سالیان متمادی ، گفته فوق هنوز واقعیت دارد. مهم نیست که به کدام سمت می رویم، ما زندگی خود را هنوز به روش های مشابه می سازیم.
در طول زمان می آموزیم که چگونگی رسیدن به مقصد، مهم تر از خود مقصد است. یکی از منافع تجربه ای که داریم، این است که می دانیم برای حضور و شرکت در جامعه حق انتخاب داریم. ما برای نوع مراوده با دنیای اطرافمان، حق انتخاب داریم. اینکه کجا و چگونه وارد این دنیا شویم، نیز تصمیم خود ما است.
آیا در کمپ ترک اعتیاد آموزش های ورود مجدد به اجتماع داده می شود؟
اختلاط با دنیا به نحوی که برای ما راحت باشد نیز قسمتی از سفر است و نه مقصد. یافتن جایگاه مناسب در جامعه هدف نیست بلکه وسیله جهت نیل به هدف است. ایده دست یافتن به پذیرش اجتماعی، ممکن است ما را از هدف اصلی مان که بیداری روحانی است، منحرف سازد.
اکثر ما از خود سوال می کنیم که می خواهیم مورد پذیرش چه جامعه ای قرار گیریم. درک بعضی از ما از جامعه، همان برنامه بهبودی است ما پس از ترک اعتیاد راهی پیدا می کنیم تا احساس کنیم که کمپ ترک اعتیاد خانه دوم ماست ما حتی اگر همیشه انسان های انزواطلب و شکاک و بیگانه بوده ایم. اما زمانی که به پیدا کردن جایگاه خود در دنیا فکر کنیم، ممکن است با چالش های مضاعفی روبرو شویم.
اگر بیگانه بودن، هویت ما است، آنگاه پیوستن به هر چیزی برایمان عجیب و مشکوک است. برگشت به جامعه، گامی مشکل است و ممکن است خطراتی به همراه داشته باشد. هیچ کس نمی تواند به جای ما تصمیم بگیرد در کمپ ترک اعتیاد که بودم یکی از اعضا مشارکت می کرد ، که زمانی که در حال بزرگ شدن بودم، همیشه احساس بیگانگی می کردم، تا بالاخره پذیرش را در جمع و فرهنگ مواد مخدر یافتم.
ترس های ورود به اجتماع برای بیماران کمپ ترک اعتیاد
احساس تعلق کردن، برای ما کشش خاص و قدرتمندی داشت و بعضی اوقات رها کردن آن شیوه زندگی برایمان سخت تر از رها کردن مواد مخدر بود. اگر نگاهی بیندازیم به آنچه ما را وادار میکند تا بر روی چیزهایی که خارج ما هستند پافشاری کنیم، اغلب پی می بریم که زیربنای این رفتار ما ترس است.
ما از خود می ترسیم، از دنیا می ترسیم و از این می ترسیم که مبادا کسی بفهمدکه چقدر ما ترسیده ایم. ما پشت انواع ماسک و نقاب قایم می شویم، از مطابقت و هم نوایی با جامعه خشک و بی روح گرفته، تا جنگ و عداوت آشکار با آن.
به عنوان افرادی که مسائل و مشکلات فراوانی را پشت سر گذاشتند. ما فوق العاده انسان های حساسی هستیم. ما به اشتباه باور داریم که پذیرش اجتماعی ، ما را در برابر درد اهمیت دادن و قضاوت دیگران ، مصون می سازد. تعیین و تشخیص نقاط قوت و ضعف آن ممکن است قدری سخت باشد. زیرا بعضی مواقع این دو بسیار شبیه به هم هستند. همگی ما چیزهایی در وجودمان کم داریم.
اصول رفتار های مناسب برای ورود به جامعه بعد از ترک اعتیاد
بعضی از ما هنوز باید راهی طولانی را پشت سر بگذاریم تا فقط اصول اولیه رفتار مناسب را یاد بگیریم، در حالی که بعضی دیگر از ما فقط در این استاد شده ایم که مشکلات خود را پشت نقابی از آرایش و لباس زیبا پنهان کنیم. ما ممکن است در دام حفظ ظاهری شیک و زیبا، یا ارائه تصویری دروغین از خود بر اساس آرزوهایمان گیر بیفتیم.
اگر اجازه دهیم که چیزهایی خارج از ما، شخصیت است ما را تعریف کنند مانند درختی بدون ریشه خواهیم بود و با اولین طوفان سقوط خواهیم کرد. زمانی که تایید طلبی برای ما مهم تر از بهبودی شود، بیشتر از آنچه که بدانیم در برابر لغزش آسیب پذیر هستیم. اگرچه حفظ ظاهری مناسب نیست فقط است تایید طلبی ریشه نمی گیرد.
زیرا ما داریم یاد می گیریم که در زندگی عمل و عکس العمل مناسبی داشته باشیم. اکثر ما کمبود احترام به نفس خود را توسط رفتارهای نامناسب پنهان می کنیم. اغلب تصور می کنیم که بدترین رفتارهای ما در لحظات بسیار بد عادی است و دیگران نیز هم مانند ما رفتار می کنند.
مراحل گذار در کمپ ترک اعتیاد
ما باعث دوری دیگران از خود می شویم، زیرا می ترسیم که خود واقعی ما را بشناسند. اینکه به خود اجازه دهیم همان گونه که واقعا هستیم در دنیا ظاهر شویم، یک گام بزرگ است. ما مراقب رفتارها و اطرافمان هستیم، بدون اینکه شخصیت و فردیت خود را فراموش کنیم.
ما دیگر در برابر دیگران گارد نمی گیریم و اجازه می دیم دیگران به ما نزدیک شوند و ما واقعیت وجود خود را با ایشان در میان می گذاریم. ما درمی یابیم که اگر کمتر بترسیم، کمتر برای دیگران ترس آور خواهیم بود. در نهایت موضوع این نیست که جامعه ما را بپذیرد، زیرا موضوع مهم این است که آیا ما جامعه نقشی که در آن داریم را، می پذیریم اولویت های ما در طول بهبودی تغییر می کند.
در ابتداء ترک اعتیاد در کمپ ترک اعتیاد، خیلی ساده مصرف نکردن مهم ترین کار ما بود. پس از گذار از این مرحله یاس و ناامیدی مشغله فکری اکثر ما مسائل مالی است. ما موفقیت را با امنیت اشتباه می گیریم. زمانی که اولویت های ما دوباره عوض شوند، ممکن است این بار در نتیجه تغییری متفاوت است باشد.
برچسب گذاری افراد معتاد در اجتماع
یعنی تشخیص آهسته و گام به گام این موضوع که رضایتی عمیق تر در انتظارمان است. در کمپ ترک اعتیاد یکی از اعضا مشارکت می کرد که من اعتقاد داشتم تا زمانی که صورت حساب ها و قبض هایم را به موقع بپردازم، قابل قبول و قابل پذیرش هستم.
من به شدت کار می کردم، اما فراموش کرده بودم از لحاظ جسمی روانی و روحانی از خود مراقبت کنم. به آهستگی درک من بیشتر شد. هر قدر ارتباط من با نیروی برترم عمیق تر شد، دید من نسبت به چیزهایی که می خواستم نیز شفاف تر گردید.
دیگر تمایل نداشتم تا اجازه دهم که طبقه بندی و برچسب های خاص باعث عقب افتادن من شود. من دیگر پذیرش اجتماع پس از ترک اعتیاد را به دید یک مقام و موقعیت نگاه نمی کردم. من می خواستم شخصی باشم که دیگران در حضورش احساس راحتی کنند.
پس از آنکه توانایی پیدا کردم تا زندگی را دوباره است استنشاق کنم ، سعی کردم تا آن را با دیگران به رایگان و بدون انگیزه دروغین در میان بگذارم.
ما با مشارکت فعال در جلسات کمپ ترک اعتیاد میتوانیم بخش اعظمی از این مشکلات را پشت سر بگذاریم.
