از قدرت تخیل و تصور جهت مرهم دادن به آسیب‌های روانی و درونی خود استفاده کنیم.

یکی از روش‌هایی که من برای چندین بار انجام دادم استفاده از قدرت تخیل و تصوره خودم بود. بدین صورت که در جای امن و راحتی به تنهایی می‌نشستم و یکی از صحنه‌هایی که مرا آزار می‌داد را مد نظر می‌آوردم.

مثلاً صحنه همسایه‌ای که از من سوء استفاده جنسی کرده بود، من خوب می‌دانستم که اگر این همسایه مریض روانی نبود و انسان سالمی بود به هیچ وجه اجازه به خودش نمی‌داد با بچه بی‌گناهی مثل من چنان عملی را انجام دهد.

بنابراین در این صحنه جدید در ذهن تصور خودم دو نفر ظاهر می‌کردم، یکی همسایه بیمار و دیگری همسایه با همان شکل و قیافه ولی سالم و با وجدانی بیدار، در چنین صحنه‌ای همسایه سالم جلوی تجاوز همسایه بیمار را می‌گیرد. او را به خاطر رفتاری که با من کرده سرزنش می‌کند، سپس به کرات از من معذرت خواهی می‌کند.

پس از تکرار چندین جلسه در چندین نوبت مختلف از من تقاضای عفو و بخشش می‌کند، همسایه سالم تخیلی به من بارها گفت که من سزاوار آرامش هستم و از من دعوت کرد که خشم خود را نسبت به همسایه ناآگاه و بیمار جهت سلامت و بهبودی خودم رها کنم.

او گفت که خود می‌داند که همسایه بیمار سزاوار بخشش نیست و اگر تصمیم گرفتم او را ببخشم این را جهت سلامت خودم و آرامش خودم انجام می‌دهم، من فهمیدم که اگر او سالم و آگاه بود به هیچ وجه به خود اجازه نمی‌داد به بچه‌ای تجاوز کند.

من چند مرتبه همین تمرین را در مورد برادر و پدر و مادرم انجام دادم وقتی در عالم تصور برادر سالم من به برادر ناسالم من انتقاد کرد و به او گفت که رفتارش بسیار زشت و ناپسند بوده و برادر سالم چندین بار در جلوی برادر ناسالم از من معذرت خواهی کرد.