در کمپ ترک اعتیاد که بودیم یکی از اعضاء میگفت که مجبور شد برای مدتی از خانواده اش دوری کند ، او میگفت”اعضائ خانواده ام انسان های بسیار خوبی بودند، اما لازم بود من خود را بشناسم و نمیتوانستم این کار را بین خانواده خود انجام دهم.” یکی دیگر از اعضاء به این نتیجه رسید که دیگر نمیتواند سوء استفاده را تحمل کند و احساس کرد که دیگر میتواند از شرایط مخرب خانواده اش دوری کند.

از طرف دیگر اکثر ما هر قدر بیشتر بهبود پیدا میکنیم، اشتیاق داریم تا رابطه مان با خانواده نزدیک تر از گذشته شود . ما از بودن با خانواده خود لذت میبریم و اینکه قادر هستیم  تا به عنوان یک عضو سالم و مسئول خانواده حاضر و فعال باشیم ، برایمان نعمتی بزرگ است. آنچه که از عضویت در برنامه بهبودی می آموزیم را میتوانیم در خانواده به کار گیریم.

زمانی که با روشن بینی  و تمایل به خدمت در صحنه های مختلف زندگی حاظر میشویم، پاداشی که دریافت میکنیم خیلی بیشتر از تلاشی است که کرده ایم . بعضی اوقات پاداشی آشکار مانند ایجاد رابطه ای سازنده و مملو از عشق با افرادی که برای ما مهم هستند حتی اگر پاداش آن آشکار نباشد، مطمئنا پس از مدتی قادر به درکش خواهیم شد، مثلا : اصلاح رفتارمان چیزی است که انتظار نداریم دیگران در برابرش عکس العملی نشان دهند، اما رابطه ما را با خود، نیروی برتر و دنیای اطرافمان تغییر می‌دهد.